~Bir Aptala Aşık Oldum !...~ [6. blm qeldiii !!] sf~5 !

1.de Miley'nin saçları fazla koyu diye ben 2.yi de koydum
2.deki Kate Winslet'mış Taytanik'teki

O saçları karıştırıverin tam benim aklımdaki oluyor

Kate Winslet mi o

Bayağı değişik çıkmış ama normalde güzel yani

Ben de tanıyamadım zaten ilk başta ama saçları kırmızı ya xDDD

Evet

hmm karıştırınca baya güzel birşeyler çıkabilir bence güzell

Tşk ederimm beğenmene sevindim tipleri xD

ya bu 2. kız titanikteki kız değilmi yaa

O Hill'm o
Naapim saçları falan çok hayalimdekine benziyodu, ve yalnızca Miley yapmak da istemedim ana karakterimi

Biliyorum Ciren'im o yüzden yanına Miley'yi de koydum saçları karıştırın öyle hayal edin diyerekten

Senin Jack'i de ekliycem şindii

Bu Ceren'in bulduğu 2. ve daha yakın seçenek Jackk

Yok yok bence de bu daha iyi. xD
Demiştim zaten resmi eklerken bile "bu çok yaşlı kalıyo ama" diye

6.Bölüm: Kamp mı, Ateş mi ?

Gözlerimi kapamamla açmam bir oldu… En azından ben öyle sandım, ve odamı akşam yattığım gibi görmeyince çok şaşırdım.

Hiç rüyasız bir gecenin ardından sonunda sabah olmuştu.. Ama umduğum gibi güneş açmamıştı, yağmur durmamıştı... Hatta hızlanmıştı !

Yatağımdan hemen kalktım ve pencereye koşturdum. Rüyada olup olmadığımı anlamak için camı açmaya cesaret edemedim, çünkü rüya –veya kabus- görmediğimi adım gibi biliyordum.

Hava sanki sabahın beşinde kalkmışım gibi kasvetliydi, bana göre karanlıktı. Yağmur artmıştı, hatta biraz ayrıntıyla baktığımda evin önünü sel götürdüğünü fark ettim…

Temmuzun ortasında yağmur da nereden çıkmıştı şimdi ?!

Sıkıntı içeren her türlü sesi homurdanarak yağmura arkamı döndüm, ve saçlarımı insancıllaştırmaya çalışırken aynadan odamı inceledim.

Arkamdaki aynanın yanındaki saatten öğrendiğim kadarıyla saat ondu, normal bir güne ait normal bir saat. Ama dağınık yatağımın üstüne düşen incecik, soluk, cılız bir ışık huzmesi bana bunun normal bir gün olmadığını hatırlatıyordu.

Dün akşam bıraktığım pat patlar kendinden geçmiş, hızlı pat pat pat patlara dönüşmüşlerdi. Dışarıda olanların kafalarına kurşun gibi düştüklerinden emindim, tabii bu havada çıkanların hangi akla hizmet çıktıkları hakkında bir fikrim yoktu..

Saçımı deli gibi yolmaya başladığımı fark ettiğimde iş işten geçmek üzereydi. Fırçamsı tarağımı yerine bıraktım, ve elbisemtrak bir tunik geçirdim üstüme.

Aşağı indiğimde neredeyse küçük dilimi yutacaktım. Dünya tersine dönmüş gibi hissediyordum resmen.. Emily mutfaktaydı ve kimin elinden çıktığını bilmediğim, gerçekten leziz kokular geliyordu; yengem genelde dayımın oturduğu büyük ve rahat koltuğa kurulmuş, ayaklarını da önündeki küçük minderciğe uzatmıştı, eline kumandayı almış televizyon karşısında durmadan zaplıyordu; ve en ilginci, dayım ortalarda görünmüyordu..!

Aklım karışmış halde aşağı inmeye devam ederken dayımın nerede olduğu anlaşıldı: sırılsıklam kalmış bir köpek gibi kapıyı delicesine açtı ve bir telaş içeri girdi, elinde ekmek ve klasik günlük ihtiyaçlarla…

Parçaları birleştirmeye çalıştım. Yengem dayım olmuştu, Emily yengem olmuştu, dayım Emily olmuştu.. Evet, dünya cidden tersine dönmüştü.

En azından ben hala bendim.

Başarısız çabama devam ettim. Saat onu geçmiş olmalıydı, yani şu an normalde benim kahvaltı sofrasında oturan dayımdan geç kaldığım için azar işitiyor olmam gerekirdi. Yengemin mutfak ve masa arasında mekik dokuyor olması gerekirdi. Emily’nin beni beklemeden çoktan tıkınmaya başlamış olması gerekirdi..

Evet, dünya cidden tersine dönmüştü.

‘Kahvaltı öncesi, kahvaltı boyu, kahvaltı sonrası tuhaflıklar’dan sonra odama çıktım. Yağmur durur gibi olmaya başlamıştı.. Yani en azından güneş açmıştı ve pat patlar yavaşlamıştı.

Yavaşça yatağıma gittim, daha da yavaşça uzandım, çok daha yavaşça gözlerimi tavana diktim ve çok çok daha yavaşça ellerimi karnımın üstünde birleştirdim. Bu benim klasik düşünmeye başlamaya hazırlık hareketimdi.

Büyük bir dikkatle tavandaki küçük oyukları incelemeye başladım, yağmur hafifçe bana eşlik ediyordu, yalnız bırakmıyordu. Kafamdan geçen düşünceleri dizginleyemiyordum, su gibi akıp geçiyorlardı, ve ben onlardan hiçbir şey anlayamıyordum. Gözümü kapamayı reddederek derin bir nefes aldım ve düşüncelerimi normal akışına koymaya çalıştım.

Fakat bu çabam tam yarısında bölündü ! Çünkü incelediğim oyukçukların arasında kocaman bir örümcek geziniyordu !

Gözlerimin gittikçe büyüdüğünü hissediyordum, sonuçta ben böcek fobisi olan bir insandım, ve örümcekler kara listemde başkan olarak görünüyorlardı !

Zıpladığım gibi kalktım ve bir koşu kapıyı açıp gümbür gümbür merdivenden indim, merdivenin tam karşısında olan oturma odasının kapısından üç kafa göründü. Son basamaklarda biraz yavaşladım, hatta son iki basamağı tek görüp kaydım..

Yüzüme çok yapmacık bir sırıtış koyup mutfağa gittim, hala üç kafa da beni izliyordu.. Mutfaktan içeri girdiğimde kayboldular.

Bunun üzerine bir bardak soğuk su içmem gerekiyordu, değil mi ?... Ama… ama ben nasıl uyuyacaktım gece orada ?!

Bunları düşünmemeye çalışarak oturma odasına geçtim, televizyonun yanındaki koltuğa kendimi attım, ve bütün gün popo büyütmekle uğraştım.. Ta ki yağmurun durduğunu fark edene kadar ! Ve ta ki saatin 7 olduğunu fark edene kadar !

Odama koştum, içeride bir örümceğin barındığı aklıma kapıyı açarken geldi. Ama bütün cesaretimi topladım ve kendime küçücük bir çocuğun bile korkmayacağını hatırlatarak odama girdim. O an mesaj geldi; Cecilia’dandı. 1 saate kadar onların sokağının başında buluşacakmışız..

Hazırlandım, aceleyle bir şeyler tıkındım ve kendimi dışarı attım. Kapıyı da çarparak kapadım, çünkü Emily bana olanca pis bakışıyla bakıyordu…

Şöyle derin bir nefes aldım.. Güneş batmak üzereydi, ortalık çok hoş bir turuncu içinde hapis kalmıştı, kısa bir süre sonra kızıla dönecek bir turuncu içinde. Sokaklar ı teker teker geçtim, çok yavaşça, ve sonunda Cecilia’nınkine yalnızca bir sokak kalmıştı.

O sırada sokağın tam köşesinde bir siluet seçebildim; biraz gözümü kısıp bakınca ise bunun elini kolunu deli gibi sallayarak beni gördüğünü belli etmeye ve yerini göstermeye çalışan Cecilia’dan başkası olmadığını fark ettim. Ben de ona elimi salladım onu gördüğümü –görmemem imkansızdı zaten- ve oraya geldiğimi ima edercesine, kollarını yardım çağırır gibi sallamayı bitirdi ve aşağı indirip beklemeye başladı.

Yanına vardığımda sabırsızlıkla kıvranıyordu, bütün yol boyunca konuştu, ben dinledim. Ve sonunda, kıpkırmızı gökyüzüne bakarken ayağım sıcak kumla buluştu !

Aynı anda bir ses de duyuldu.

-Veronica !

Şöyle bir bakındım, sesin sahibini görmem pek zor da olmadı. Tanrım ! Ben dışarıdan bakınca gözlerimden sorunu olan bir tip gibi mi görünüyordum acaba ? Çünkü şimdi de Jack, yakmakta oldukları ateşin yanından bana deli gibi kollarını sallıyordu !

Ben de onu gördüğümü söylercesine elimi salladım, bu arada Cecilia gülümseyerek insanları selamlıyor ama bir yandan da çok güzel bir şekilde bizi süzüyordu. Eh, alınacak bir şey yoktu; tecrübeli olan oydu !

Yavaşça yürüyerek yanına doğru gittik, sonunda ise Cecilia ile ayrıldık. O birkaç arkadaşına gidecekmiş, ama birazdan yanıma gelirmiş. Peki. Ayrılırken bana imalıca göz kırptı, dışarıdan masum görünen, ama içeriden “dikkat et” anlamına gelen bir şekilde..

Ona gülümsedim ve arkamı döndüm, ama dönmemle çığlık atmam bir oldu. Eh, insan kendisinden bir baş uzun bir insanın, mavi bir bluzle kütük gibi karşısında bitivermesini dünyadaki en doğal şey olarak karşılayamazdı, değil mi ?

Çığlığım üstüne o sırada geçmekte olan iki kızın kafası beş saniyeliğine bize döndü, sonra yollarına devam ettiler. Bu arada ben de, Jack de bir adım gerilemiştik, belki ben birkaç adım.

“Korkuttuysam özür dilerim !”

“Yok canım, ne korkutması ! Ben genelde bir insan gördüğümde böyle tepki veririm..”

Jack bu iğrenç ötesi esprime güldü, evet güldü, ve sonra sırıtarak ama yavaşça, aramızdaki beş adımlık mesafenin üç adımlığını kapattı. Tek kaşını kaldırdı ve sordu.

“Bize yardım etmek ister misin ?”

kuzuu yeni bölüümm ayrıcada bu Jack birinci resimdeki arkadaşmı ikinci resimdeki arkadaşmı

Yeni ekledim ya kuzum

+

2. resim 2. resimm

ooo tamamdır tam çapkınını bulmuşun

Ehehehe bulurum ben kuzum

yeni blöm isterzz

Süpersin kuzuuum

Tşk ederim Ciren'mm
Ya konuşturmaya başlamıştım aslındaa, ama eklemek istedim artık o prq'ı da 7. blmün ilk paraqrafı yaptım kuzum.


-

Eylül'cm yeni bölüm qelemiycekk bi süre

-

Sağol Sena'mm

+

Ben iyice qözden düştüm mü sanki mi ne ? =P
Artık eskisi gibi yorum gelmiyor bakıyorum ?

Kuzu takma kafanı benim hikayede yalan oldu zaten yeni bölüm eklemiyorum o yüzden

ama ben yinede okuyucunum nirede yeni bölüm

Ah kuşum benim tşk tabiki okuyucumsun sen benim
Bu arada senin hikaye yalan falan olmadı aaa !!

bbbbbbbeeeeee


kuzu çok manyak geliyo yeni bölüm haberiniz olsun

Arkadaşlar, üzülerek bildiriyorum biraz uzunca bir süre yeni bölüm yok.
Yani derslerime ağırlık vereyim azıcık diyorum, daha ilk ünitelerden zorlanmaya başladım...
Ama size söz veriyorum, bundan sonra bilgisayarı ilk açma amacım hikayelerime yeni bölümler yazmak olacak. =)
Anlayışınız için şimdiden teşekkür ediyorum.

bn baya koptum zannediyodum bu konudan ama pek bişi kaybetmemişim anlaşılan

Sağolun bebükler

Ben de seni kuzumm
Ay ama cidden...
Hayatımda ilk defa özel ders alıyorumm -- =(