Close Your Eyes...BöLüm -1- sf.1

Miray'ım süper ötesi bir şey çıkartmışsın yine ve yine !! xD xD xD
Tebrik ederim bebeem hemen 2.yi de ekle. k5 k5

Mirayy yine süpersin yine süper bi kerede şaşırt beni yaa !
Devam hemenn

mirayyy harikaaa con con benim lafım oğlummm

Sanki okumuştum bunu.
Miray bana göre eski bu, ben yenisini isterim.

Mirayyy kuzum mükemmelsinnn Derek'i tuttu gözüm hadi bakalım devam

Anabel sanki arakası yarın formatı yaratmış isim itibari ile
zombiler çıkınca işin boyutu değişmiş.. bravo Miray. harbiden yaa bir kerede şaşırtta kötü bi rşey yaz

Miray yeni bölüm

Bölüm 2
Gözlerimi yavaşça açtım.aşağıdan piyano sesleri geliyordu.yavaşça doğruldum ve müziğe kulak verdim.gerçekten çok güzel çalıyordu.tarihe baktım.
12 Ağustos…bu gün benim doğum günümdü.gözlerimin yaşardığını hissettim.kalkıp yüzümü yıkadım ve soğuk bir duş aldım.üç gün uyumak tuhaftı.üstümü değiştirdikten sonra siyah saçlarımı açık bıraktım.masanın üstündeki toka elime çarptı ve yere düştü.eğilip onu aldım.tam kalkarken siyah bir şey tüm görüşümü engelledi.
“ne oluyor?!”biri beni hemen kucağını aldı ve sallanmaya başladık,koşuyor muyduk?biri beni kaçırıyor muydu?!tepinmeye başladım.ama nafileydi.sonunda durduk.gözlerimi açtı.
“bunu yaptığım için kendimi tehlikeye atıyorum ama doğum günün kutlu olsun Anabel.”tek kaşımı ona kaldırdım.her yerini kapatmıştı.sadece gözleri gözüküyordu.
“Derek bu sen misin?”başını salladı ve gözleriyle arkamı gösterdi.hızla oraya döndüm.
“b-bu güneş!ah tanrım!”ellerimi iki yana açtım ve Güneş’in benim tüm yaralarımı iyileştirmesini diledim…çok güzel bir duyguydu.arkamda Derek’in sık nefes alış verişlerini duydum.zorlanıyordu,biliyordum.yanına gittim.gölgemle onu kapatmayı çalıştım.
“çok teşekkür ederim Derek.”
“b-bir ş-şey d-değil.”iyice büküldü.
“kötü görünüyorsun…”üstümdeki gömleği çıkardım. Ve üzerine tuttum.
“daha iyi mi?”
“h-hayır.” O ne kadar hayatımı zehir etse de beni hep korumuştu.burada ölmesine izin veremezdim.
“buradan gidelim.”
“b-bu s-senin h-hediyen.”
“ölmeni istemiyorum.”kolundan tuttum ve onu ağaçların oradaki gölgeye soktum.burası karanlıktı.Derin nefesler alıp verirken onu izledim.elim yavaşça montunun düğmelerine gitti.
“yaralarına bakayım.”eliyle elimi yavaşça itti.benden güçlü olduğu halde güneşe çıkınca gücünü kaybediyordu.
“hayır,görmek istemezsin…”dedi zorla.onu dinlemedim ve montunun düğmelerini açtım.üstündeki ipek tişörtü kaldırdım.
“tanrım çok kötüler,Derek…”mor yaralar güzel beyaz vücudu üstünde bir tablo gibi dizilmişti.
“sana görmek istemeyeceğini söylemiştim.”elimi yavaşça bir mor çizginin üstünde gezdirdim.acı içinde inledi.hemen elimi çektim.
“b-ben özür dilerim.”
“hayır,dileme…git güneşin tadını çıkar,ben az sonra iyileşirim.”kafamı salladım ve dışarı çıktım.güneşim tam karşısına oturdum ve vücudumun her hücresini yakmasını hissettim.
Gidebilirdim,kaçabilirdim ama onu burada böyle bırakmak istemiyordum.benim hayatımı sayamayacağım kadar çok kurtarmıştı.ona bunu yaparsam bende onun dünyasındakiler gibi cani konumuna düşecektim.
Güneş yavaşça bana veda ediyordu.
Hoşça kal Güneş,seni özleyeceğim…
Dağların arasında son ışığını gösterdi bana ve sonra…gitti.
“artık gidelim mi?”Derek benden bir metre ötede duruyordu.kafamı salladım ve yanına gittim.
“iyi misin?”
“sayılır.”dedi muhteşem bir gülüşle. “ama,eve yürüyerek gitmeliyiz.koşabileceğimi sanmıyorum.gece ay ışığına çıkarsam biraz iyi gelebilir.”önden gitmem için bana yol verdi.yavaşça önünden geçtim ve yürümeye başladım.arkamdan bir ses geldi.hemen arkama döndüm.Derek bir dizi üstünde çökmüş,derin nefesler alıyordu.
“Derek!”hemen yanına gittim ve kolunu sıkıca kavradım.yüzü sapsarıydı.
“sen iyi değilsin.”
“benim bir şeyim yok.”yavaşça onu yanımızdaki ağaca yatırdım.ona pansuman yapmalıydım.
“gömleğini aç,ben şuradan sus alıp geliyorum.”
“buna,”çoktan köşedeki nehre ulaşmıştım bile.suyu oraya taşımak için bir şeye ihtiyacım vardı.üstümdeki tişörte baktım.beni sütyenle görecekti ama önceden de gördüğünün her iddiasına varım.yavaşça tişörtü üstümden çıkardım ve suya soktum.iyice su emince yavaşça ayağa kalktım.
Yanına geldim gömleğini açmıştı.gözleri kapalıydı.
“geldim.”gözlerini yavaşça açtı.
“Alabel!”kafasını hemen başka tarafa çevirdi.
“biliyorum,biliyorum…kendimi bir sürtük gibi hissediyorum.”
“sen bir sürtük değilsin.”ona aldırış etmedim.
“şu yüzündeki şeyi çıkar artık Derek.onu bana ver.”yavaşça çıkardı ve bana uzattı.siyah kumaşı yavaşça yırttım ve suyla ıslattım.
“şimdi biraz öne gel.bana yavaşça sarıl.bende senin yaranı sargı yapabileyim.”
“Anabelle ben…”onu omuzlarından yavaşça kendime doğru yasladım.bedeni benimle temas edince titredi.bende titredim buz gibiydi.
Onu sargılamayı bitirdiğimde ondan uzaklaştım.
“daha iyi misin? sana pek bir yararı olmaz belki ama…”
“hayır,su şifadır,iyi gelecektir.”
“tamam o zaman.”dedim ve yavaşça ayağa kalktım.hava iyice kararmıştı ve ben donuyordum.
“montumu giy Ana.”yanındaki montu yavaşça giydim.onu izledim.gözlerini kapadı.uyurken ne kadar da narin ve güzel gözüküyordu.ürperdim ve yanına oturdum.bakışlarımı aya çevirdim.uzunca bir süre ayı izledim ama sonra göz kapaklarım beni taşıyamadı ve Derek’in taş gibi omzuna yavaşça kafamı koydum.[url][/url]

Bak bunu da qörmüştüm ama 3'ü qörmedim Miray !!!
Bir an önce onu da ekle çabuk !!

süper olmş miray yine yine ve yine harika çok beğendim. yeni bölüm ne zaman koyarsın???

şimdi
Bölüm 3
Gözlerimi yavaşça açtım.tavandaki işlemeleri görünce evde olduğumu anladım…hemen banyoya koştum.iki saatlik bir saç açmadan sonra güzel bir duş aldım.banyodan çıkarken ayağım kaydı ve yere yapıştım.popom acımıştı.bu gün bir yere oturmasam iyi olurdum.üstümü değiştirdim ve her zaman kafama taktığım kurdeleme uzandım.ama orada yoktu.saçımda da olmadığına göre…belki o nerde oduğunu biliyordu.arkamı döndüm.
“Dere-,”yatağımın yanındaki küçük notu gördüm.hemen notu elime aldım.
“Anabel,
Avlanmaya gidiyorum…evden asla çıkma,yada nasıl desem kaçmayı çalışma.yanından ayrılmıyorum…notlarım yanında olacak.sen hep kalbimdesin ama gene de kurdeleni aldım.”
‘ah aptal Romeo!’diye içimden geçirdim.kahvaltı etmek için aşağıya indim.buzdolabında bir not daha…
“ben olsam bahçeye çıkardım.”ofladım ve ayakkabılarımı sürte sürte bahçeye çıktım.
Beklediğim gibi muazzam kahvaltı masada duruyordu.tam oturacakken bir not daha gördüm.
“Ofladığını biliyorum,istemezsen…”gerisini okumadım. Kafamı muazzam(!) yeşillikteki bahçeye çevirdim.mezarlığı andırıyordu…ah bir not daha…
“masanın ortasındaki kapağı kaldır.gözlerini kapa ve 27 adım düz git,sola dön ve 32 adım sonra aç…”kapakta ne vardı?büyük ihtimal bir not…yavaşça kapağı kaldırdım.yanılmıştım, burada bir sürü paket vardı.birini elime aldım.
“orkide tohumu” ne nasıl!? Diğerlerine baktım. Papatya,gül,lale,menekşe,zambak…
Kahvaltı etmeden tüm tohumları elime aldım. Gözlerimi kapadım ve 27 adım düz gittim.sonra sola döndüm.32 adımı da attıktan sonra durdum.yavaşça gözlerimi açtım.
Tanrım bu bir seraydı! Koşarak içeri girdim.bana çok uzak olan şey şimdi karşımdaydı.
“aydınlık…” tam karşımdaydı bir not… hemen elime aldım.
“her karanlığın içinde bir aydınlık vardır…
Nasıl yaptığımı sorma. Sera senin,içeri iç giremeyeceğim ama ban bir demet yaparsın artık…
Not:Seni Seviyorum…”
Öğlene kadar sera ile ilgilendim.tam zambaklara geçiyordum ki karnımdan ses geldi.
Acıkmıştım…hemen bir duş aldım ve masadaki kahvaltı bozulmadan hepsini mideme indirdim.tabakları içeri götürdüm. Bulaşık eldivenini elime geçirdim.kahvaltı tabağını yavaç elime aldım ve o sesi duydum…
Kapı…
Elimdeki tabak yere düştü.
“Derek?”kapıdan gelen sesle kendime geldim.ayağımın altındaki kırık tabağın parçalarından sıyrıldım.kadın gene konuştu.
“Derek evde bir insan mı var?!şu kapıyı aç…sana anlatmam gereken çok şey var.b-ben özür dilerim…”son kelime ile tekrar dondum.
“oğlum…”oğlu mu?Derek’in bir annesi mi vardı.yavaşça kapıya yöneldim.kolu yavaşça aşağı indirdim.karşımdaydı…otuz yaşlarında gösteriyordu. o kadar pürüzsüz bir teni ve güzel fiziği vardı ki onun annesi olduğuna inanamadım.
“kimsin sen?oğlu- bizim evimizde bir insanın ne işi var!?”hemen eve girdi ve kapıyı kapadı.elindeki bavulları yere attı.
Büyük bir sinirle salona girdi.bir an duraksadım ama sonra bende salona girdim.şöminenin yanındaki büyük koltuğa oturmuş eldivenlerini çıkartıyordu.
“dilin yok galiba?”
“b-ben Anabelle.”sesim titrek çıkmıştı.
“peki Anabelle bu evde ne işin var?”
“b-ben…”
“sen?”
“Derek ben…”büyük ses koptu ve kendimi Derek’in arkasında buldum.
“burada ne işin var?!”
“ben döndüm oğlum…”
“ne için döndün?seni öldürmem için mi ANNE!?”onun yanına gitti ve elini kaldırdı.kendimi aralarında buldum.
Derek’in pürüzsüz yüzüne baktım ve fısıldadım.
“yapma.”
Harika!iki vampir arasında bir insan.

harika süper olmş çok beğendim tabiki yine en kısa zamanda yeni bölüm istiyorummm :D

Ayy süper olmuş canım yaaa
Bi de biraz daha uzatsan şu bölümleri ?
Tadı damağımızda kalıyor